In mijn vorig artikel heb ik mijn ongerustheid uitgesproken over de lobby voor nieuwe kerncentrales en gaf daarbij aan dat de doelstelling om minder CO2 uit te stoten in de EU en met name in Nederland slechts symptoombestrijding is. Immers de primaire oorzaak van alle milieuproblemen, zoals luchtvervuiling, bodemverontreiniging, vervuiling van het oppervlakte water en elektromagnetische straling, is de enorme schaalvergroting door de mondiale economie, ook wel globalisering genoemd.

Het huidige regeringsbeleid alsmede de vele eerdere kabinetten hebben allen één ding gemeen: ‘zij omarmen de globalisering en willen daar zoveel mogelijk van profiteren’.Met dit beleid wordt de aarde ‘uitgewoond‘ en ziek gemaakt. Nederland is niet voor niets, het meest vervuilde land in Europa in alle milieucategorieën!

Eén voorbeeld van ziekmakende schaalvergroting is de intensieve veehouderij. Jaarlijks worden er in Nederland 500 miljoen dieren geslacht (vijfhonderdmiljoen!!!) en tevens een groot aantal dieren op transport gesteld voor de export, vooral kalveren. Ons land heeft echter onvoldoende landbouwgrond voor het produceren van het benodigde veevoer. Een groot deel van het veevoer wordt daarom uit andere continenten geïmporteerd, o.a. uit Zuid- Amerika. Op deze manier werken wij mee aan de ontbossing van het Amazonegebied.

Nederland is daarom in grote mate verantwoordelijk voor de instandhouding van de mondiale economie en alle destructieve gevolgen ervan. Om structureel milieuproblemen aan te pakken dient de economie daarom weer een menselijke schaal te krijgen, namelijk door het creëren van een zelfverzorgende economie. Een economie op Europese schaal, ondersteund door regionale en lokale initiatieven van burgers en het midden- en kleinbedrijf. Het opzetten van coöperaties speelt hierin een belangrijke rol.

Propaganda voor bouw van nieuwe kerncentrales hoort thuis in de categorie van symptoombestrijding.  De (in)directe gevolgen van een kernramp zijn eenieder  bekend. Zelfs als kerncentrales  een gevaar voor mens en milieu zijn,  zoals in België  het geval is, blijven deze centrales toch nog operationeel. Het politieke beleid is reeds lang geleden in vicieuze cirkels terechtgekomen. Wij als samenleving zullen dit moeten doorbreken door onze stem te laten horen en eigen verantwoording te tonen. Hoe?, daar wil ik in een volgend artikel op terugkomen.

Citaten uit het boek is de aarde een slaven planeet (ISBN 9789461 533883, Uitgeverij Aspekt)

Controversiële energiepolitiek

De vondst van een aardgasbel, eind jaren vijftig,  heeft van Nederland een lui land gemaakt. De ervaring leert dat landen die over natuurlijke hulpbronnen beschikken, hun prikkels verliezen om inventief en creatief te handelen. Nederland wint jaarlijks tachtig miljard kubieke meter aardgas, waarvan de helft voor export is bestemd. Het gas levert de staat ieder jaar ongeveer tien miljard euro op. Maar deze opbrengsten zijn eindig en binnen niet al te lange tijd is deze ‘geldbron’ opgedroogd.

Maar dat is niet het ergste, het probleem is dat de aardgasopbrengsten in al die jaren niet duurzaam zijn besteed. De aardgasbaten vloeien hoofdzakelijk naar het Fonds Economische Structuurversterking, waaruit ministeries mogen putten voor projecten die gericht zijn op de verbetering van de economische structuur. In de praktijk betekent dit, dat het geld vooral gaat naar asfalt en beton, zoals de Mainport Schiphol, de Hoge Snelheidslijn en de Betuwelijn. ………..Het potverteren van ons aardgas is onverantwoord. Nederland heeft van meet af aan nagelaten duurzaam te investeren in de energiesector, waarbij de aardgasbaten aangewend hadden kunnen worden voor alternatieve vormen van energie, als vervanger van de fossiele brandstoffen.

Nederland heeft een wereldfaam in waterbouw wanneer het gaat om de verdediging van het land tegen zee- en rivierwater, maar is niet in staat gebleken om die kennis  door te ontwikkelen in waterkrachtcentrales voor opwekking van duurzame energie, zoals energieopwekking uit getijverschillen, waarbij gebruik wordt gemaakt van het verschil tussen eb en vloed. Structurele investeringen in een vloedeiland in de Noordzee, of het beter benutten van het getijdeniveau bij de Oosterscheldedam in Zeeland komen niet van de grond. De ideeën en kennis zijn er, maar de politieke moed ontbreekt om dergelijke initiatieven financieel te ondersteunen. Onder het mom van ‘economisch onhaalbaar’ struikelen de meeste innovatieve creaties in de uitvoering. Op de lange duur verdwijnt vanzelf ook de aanwezige kennis uit het land, of is inmiddels verkocht aan buitenlandse investeerders die er wel brood in zien……….….

Conservatief of kortzichtig?

Kernenergie is volgens het kabinet een belangrijke overbrugging naar een duurzame energievoorziening. Kerncentrales stoten namelijk geen CO2 uit, maken Nederland minder afhankelijk van kolen en andere fossiele brandstoffen. Daarom biedt het kabinet ruimte aan het ontwikkelen van nieuwe kerncentrales. Radioactief stralingsgevaar en kernafval worden klaarblijkelijk over het hoofd gezien. De kernramp in de kernenergiecentrale Fukushima in Japan als gevolg van een zeebeving, brengt het Nederlandse kabinet niet op andere gedachten. De verantwoordelijke minister (Kabinet Rutte 1) adviseerde een stresstest die een beter inzicht zou geven in de veiligheidsmarges. Maar de minister had beter zelf een stresstest kunnen ondergaan, want de gevolgen van een kernramp zijn desastreus voor alles wat leeft. Nog afgezien van het feit dat we de volgende generaties gedurende duizenden jaren met gevaarlijk kernafval opzadelen.

Als het zwaar gehavende gebouw van reactor 4 in de Japanse Fukushima centrale  door een nieuwe aardbeving zou instorten zijn de gevolgen even catastrofaal als de ramp in Tsjernobyl en misschien nog wel erger. Nog een keer zo’n ramp en ons voortbestaan wordt ernstig bedreigd. De huidige radioactiviteit heeft het grondwater besmet en komt nog steeds in het zeewater terecht en wordt met de stroming wereldwijd meegevoerd, met alle gevolgen van dien voor de visstand en de gezondheid van de mens. Opvallend is dat er in de media zo weinig over wordt bericht: we worden onwetend gehouden. Ook het kortetermijngeheugen laat de overheid dikwijls in de steek. Er worden  sinds enige tijd weer landbouwproducten, waaronder graan, geïmporteerd uit de Oekraïne, waar de kernramp van Tsjernobyl nog steeds zijn radioactieve sporen achterlaat.

Dichter bij huis doen zich grote problemen voor bij de berging van kernafval. In de zoutkoepel Asse, in de Duitse deelstaat Nedersaksen, zijn ruim 126.000 vaten laag- en middelradioactief afval opgeslagen. Maar die ondergrondse zoutkoepels zijn allerminst veilig, zoals altijd werd beweerd. Na 40 jaar opslag is het radioactieve afval gaan lekken. Inmiddels is de Duitse overheid begonnen met het terughalen van vaten met kernafval uit de koepels. Daarna moeten de vaten ergens definitief opgeborgen worden. Het zal een complexe operatie worden, met een nog onbekende eindbestemming…………………..

De plannen voor de bouw van nieuwe kerncentrales in Borssele, Zeeland en Noord- Groningen zijn ook nog lang niet van de baan. De plannen zijn tijdelijk in de koelkast gezet omdat door de economische crisis de vraag naar elektriciteit is gedaald. Door het opraken van het aardgas en het conservatieve overheidsbeleid……..moet men vrezen dat de initiatieven voor nieuwe kerncentrales niet definitief zijn afgeblazen. Het getuigt van kortzichtigheid om uitgerekend in Zeeland, het meest kwetsbare deel van Nederland, de optie voor een nieuwe kerncentrale open te houden………………

Meer informatie en ook over mogelijke oplossingen kunt u vinden in de boeken:

• ‘Keerpunten in bewustwording’, uitgeverij Magister (ISBN 978.94.92079.25.1 papieren uitgave; ISBN 978.94.92079.26.8 e-boek) van Aad Orgelist
• ‘Is de aarde een slavenplaneet’ (ISBN 9789461 533883, Uitgeverij Aspekt) van Aad Orgelist